అమ్మ ఒడి

అప్పటికి గత సంవత్సరంలాగే డిసెంబర్ మాసం వచ్చింది. నేను సిలబస్ పూర్తిచేసాను. ఇంకా ఒకటో రెండో ఛాప్టర్లు మిగిలి ఉన్నాయి. మా కొలీగ్ ఒకతను “మేడం! పిల్లల్ని కూడా నమ్మకండి. మేనేజ్ మెంట్ చెప్పమంటే వాళ్ళు హఠాత్తుగా మాటమారుస్తారు” అని హెచ్చరించి, వెళ్ళిపోయాడు. ఎందుకలా హెచ్చరిండాడో, దాని భావమేమిటో నాకు అర్ధం కాలేదు. ఒకటి మాత్రం అర్ధమయ్యింది. అతడు నామేలు కోరి చెప్పాడని. అతని కంఠంలోని సిన్సియారిటీ నాకలా అన్పించింది. కానీ మన విద్యార్ధుల్ని మనం నమ్మకపోవటం, అసలా సందర్భం ఏమిటో అర్ధంకాలేదు. ఈ తికమకలో నేనుండగనే, మా కాలేజీలో అటెండర్ [చిన్న కుర్రాడు] “మేడం! నిన్న ఆదివారం కృష్ణారెడ్డి సారు, శశిధర్ రెడ్డి సారు [వీళ్ళిద్దరు స్వంత అన్నదమ్ములు] , బ్రిలియంట్ మనోహర్ సారు ఇక్కడ ఆఫీసు రూంలో పార్టీ చేసుకుండ్రు. తాగి మిమ్మల్ని బూతులు తిట్టుకున్నరు” అని చెప్పాడు. ఆ పిల్లవాడి ముఖం ఎర్రగా కోపంతో కందిపోయి ఉంది. కొంచెం దూరంలో కాలేజీ మరో డైరెక్టర్ అప్పారావు నిలబడి ఉన్నాడు. అయినా ఆ కుర్రాడు జంకు లేకుండా నాకు చెప్పేసి మెస్ లోకి వెళ్ళిపోయాడు. పరిస్థితేమిటో నాకు అర్ధం కాలేదు. అయితే బ్రిలియంట్ కాలేజీ యాజమాన్యం మనోహర్ కీ [ఈ కాలేజీలోనే నేను ముందటి సంవత్సరం పనిచేసాను], త్రివేణి కాలేజీ యాజమాన్యానికి అస్సలు పడదు. అది నాకు అప్పటి వరకూ ఖరారుగా తెలుసు. ‘మరి వాళ్ళంతా కలిసి మందుకొట్టటమేమిటి? సరే. వాళ్ళ వాళ్ళ వ్యాపార అవసరాలు, వ్యక్తిగత సంబంధాలు. కొట్టుకుంటారు, కలిసిపోతారు. మధ్యలో నన్ను తిట్టుకోవటం ఏమిటి?’ అంతా గందర గోళంగా అనిపించింది. ఓ క్షణం ‘ఈ అటెండర్ కుర్రాణ్ణి మేనేజ్ మెంట్ తిట్టిందేమో. ఆ కోపం కొద్దీ వీడేమన్నా కల్పించి చెబుతున్నాడా?’ అని కూడా ఆలోచించాము. మరునాడు ఉదయాన్నే కాలేజీకి వెళ్ళగానే, యాజమాన్యం నన్ను ఆఫీసురూం కి పిలిపించింది. నా చేతికి కాగితం ఇచ్చి “తెలుగుమీడియం విద్యార్ధులకి మీరు చెబుతున్నది అర్ధంకావడం లేదట. అలాంటప్పుడు మీ సర్వీసు ఎందుకు మాకు? పోయిన నెల జీతం మొన్ననే ఇచ్చాము కదా! రేపటి నుండి మీరు కాలేజీకి రావద్దు” అని చెప్పారు. దాదాపు గత సంవత్సరం బ్రిలియంట్ కాలేజీ వాళ్ళు చెప్పిన మాటలే. తేడా ఒక్కటే. నడిచిన నెల జీతం ఇచ్చి చెప్పటం, పిల్లల ఫిర్యాదు కాగితం మీద వ్రాయించటం. నేను వెంటనే “నేను చెబుతున్న పాఠం తెలుగు మీడియం వాళ్ళకైనా, ఇంగ్లీషు మీడియం వాళ్ళకైనా, అర్ధమౌతుందో లేదో ట్రయల్ క్లాసులప్పుడు తెలియలేదా? వీడియో కవరేజ్ చేసి ప్రచారం చేసుకున్నప్పుడు తెలియలేదా?[త్రివేణి కాలేజీ వాళ్ళు కూడా వీడియో తీసి వాణిజ్యప్రకటనలు ఇచ్చుకున్నారు.] దాదాపు సిలబస్ పూర్తయ్యాక తెలిసిందా? అదీ నేను పిల్లలకిపాఠం చెప్పాక, అర్ధమైందా అని అడిగి కాలేదంటే మళ్ళీ చెబుతాను. వాళ్ళు అర్ధమైంది అన్నాకే నోట్సు డిక్టేట్ చేస్తాను. క్లాసులో పిల్లల దగ్గరే తేల్చండి. నేను చెబుతుంది అర్ధమౌతుందో లేదో?" అని ఎదురు వాదించాను. త్రివేణి యాజమాన్యం నిర్ధ్వంద్వంగా నా వాదన తోసి పుచ్చింది. నేను, నా భర్తా మర్నాడు మధుసూదనరావు దగ్గరికి వెళ్ళాము. ఈయన గత సంవత్సరంలో బ్రిలియంట్ కాలేజీ వివాదంలో పేరెంటుగా పోలీసు స్టేషన్ లో కేసుపెట్టిన వ్యక్తి. బ్రిలియంట్ కాలేజీలో చివరి రోజుదాకా ఆయన బ్రిలియంట్ కాలేజీ మేనేజ్ మెంటు నుండి నన్ను protect చేస్తూ వచ్చాడు. తదుపరి సంవత్సరం త్రివేణిలో చేరే ముందు కూడా ఈయన దగ్గరికి సలహా కోసం వెళ్ళాము. అప్పుడాయన త్రివేణి యాజమాన్యం తనకు తెలుసుననీ, మంచివాళ్ళేననీ, చేరవచ్చుననీ సలహా ఇచ్చాడు. తన కుమారుణ్ణి గుంటూరులో చేర్పించాలా వద్దాఅని ఆలోచిస్తున్నాననీ, ఇంకా ఏ నిర్ణయం తీసుకోలేదని చెప్పాడు. విషయమంతా చెప్పి, పెద్దమనిషిగా వచ్చి సమస్య పరిష్కరించమని అడిగాము. ఆ సంభాషణలో “వాళ్ళు ఇంటర్ పేపర్ వారం ముందు తెస్తారు. మాస్ కాపీయింగ్ చేయిస్తారు. అవన్నీ వాళ్ళ గొడవలు అనుకొని నేనేమీ పట్టించుకోలేదు. అటువంటిది, ఇది అన్యాయం కాదా? అందునా గత సంవత్సరం ఇదే అనుభవం అని నేను వీళ్ళు మా దగ్గరికి వచ్చి జాబ్ ఆఫర్ చేసినప్పుడే భరోసా అడిగాను. ‘ఛఛ మేం అలాంటి వాళ్ళం కాదు. మీరే అనుమానాలు పెట్టుకోవద్దు’ అంటూ, మా ఇంటిచుట్టు తిరిగి మరి ఒప్పించారు. ఇప్పుడిలా చేయటమేమిటి?” అంటు నేను ఆక్రోశ పడ్డాను.

ఆ సాయంత్రం జరిగిన పంచాయితీలో ముందు తెలుగు మీడియం క్లాసుకి వెళ్ళి పిల్లల్ని బహిరంగ విచారణ చేయమని పట్టుపట్టాను. మేనేజ్ మెంటు, మధుసూధన రావు, నేనూ, నాభర్తా క్లాసుకి వెళ్ళాం. పిల్లల్ని నేను “ఏమర్రా, నేను చెప్పేపాఠం మీకు అర్ధం కావటం లేదా? మీకు అర్ధంకాకపోతే అడగండి. ఎన్నిసార్లయినా మళ్ళీ చెబుతానని మీకు చాలా సార్లు చెప్పాను కదా! మీరలా మరోసారి చెప్పమన్నప్పుడల్లా మళ్ళీ మళ్ళీ చెప్పాను కాదా! ప్రతిరోజూ మీరు పాఠం అర్ధమైందని చెప్పాకే నేను నోట్సు ఇస్తాను. మరి ఇలాంటి లేఖ వ్రాసి ఎందుకు ఇచ్చారు. అసలు పాఠం అర్ధంకాకపోతే నన్నే అడిగితే పోయేదానికి ఇదంతా ఏమిటి?" అని నిలదీసాను. వాళ్ళల్లో శ్రీకాంత్ అనే విద్యార్ధి బాగా చదువుతాడు. ఆ పిల్లవాణ్ణి గుచ్చి అడిగాను. ఆ పిల్లవాడు “నాకు బాగానే అర్ధం అవుతుంది మేడం. డైరెక్టర్ సార్ సంతకం పెట్టమన్నారు. పెట్టాను” అన్నాడు. ఇదేమిటని కాలేజీ యాజమాన్యాన్ని నిలదీసాను. ‘గుంటూరులో గతిలేక సూర్యాపేట వచ్చింది’ అంటూ నాగురించి పిల్లల ముందు అగౌరవంగా మాట్లాడాడని పిల్లలు చెప్పారు. ఆ కోపం నాకు బాగా ఉండటంతో గట్టిగా నిలదీసాను. కాలేజీ డైరెక్టర్లందరూ ఒక్కసారిగా ఎవరేం మాట్లాడుతున్నారో అర్ధం కాకుండా గట్టిగా అరవటం మొదలుపెట్టారు. నేను అంతకంటే గట్టి గొంతుతో ‘పిల్లలతో నాగురించి గతిలేక వచ్చానని, ఇప్పటికి చెల్లించిన 70,000/- రూ. తిరిగి కట్టించుకుంటామనీ, అదనీ ఇదనీ అన్నారట. అది సరైన పద్దతేనా? నేను మాత్రం అనదల్చుకుంటే అనలేనా ‘వార్డుబాయ్ లు కాలేజీలు పెడితే ఇలాగే ఉంటుందని?’ అన్నాను. ఒక్కసారిగా అక్కడ నిశ్శబ్ధం అలుముకుంది. ఎందుకంటే ఆ కాలేజీ డైరెక్టర్లలో ఒకతను అంతంత మాత్రపు చదువుతో [10th అర్హతతో] ప్రభుత్వ ఆసుపత్రిలో NMA [Non Medical Assistance] గా పనిచేస్తున్నాడు. అది వార్డుబాయ్ స్థాయి ఉద్యోగమే. అయితే తన బదులు మరో నిరుద్యోగ యువకుణ్ణి ప్రభుత్వ డ్యూటీ కి పంపి, తాను రాజకీయ నాయకుల వెనుక తిరుగుతుంటాడు. ఈగొడవ చివరిలో మధుసూధన రావు ఇంటర్ పేపర్ లీక్ గురించి నేను అన్నమాట త్రివేణి వాళ్ళతో అన్నాడేమో, వాళ్ళు మొత్తం వివాదం వెనక్కి తీసుకుంటూ “కావాలంటే ఆ ముఫైవేలు ఇస్తాం. ఆవిడ ఇక క్లాసులు కూడా చెప్పక్కర్లేదు. వెళ్ళిపొమ్మనండి. లేదంటే ఎంతకావాలంటే అంత ఇస్తాం. అంతేగాని కేసులు గీసులూ పెట్టద్దు. కావాలంటే సంవత్సరం చివరివరకూ కంటిన్యూ అవ్వమనండి” అన్నారు. గత సంవత్సరం, గొడవ తర్వాత కాలేజీలో కంటిన్యూ అయితే వాళ్ళు పెట్టిన చీదర నాకు బాగా గుర్తుంది. అందుచేత వద్దన్నాను. అప్పటికి నేనింకా 10% సిలబస్ పూర్తి చెయ్యాల్సి ఉంది. నాకింకా 32,000/-Rs. దాకా రావాల్సి ఉంది. ఇంటర్ పేపర్ లీక్ గురించిన భయంతో ‘ఎంత కావాలో చెప్పమనండి ఇస్తాం’ అని మేనేజ్ మెంట్ అనటంతో నాకు రావలసిన 32,000/- రూ. తీసుకున్నా కూడా, వాళ్ళ తప్పును పట్టుకుని బ్లాక్ మెయిల్ చేసి తీసికున్నట్లు ఉంటుందనిపించింది. అందుచేత ఆ ప్రపోజల్ ను తిరస్కరించాను.

నాగురించి అవాకులు చెవాకులు అనకూడదన్న షరతుతో వివాదం ముగిసింది. ఆ కాలేజీలో నేను చెప్పాల్సిన సిలబస్నిా , ఉద్యోగాన్ని, వాళ్ళివాల్సి ఉన్న డబ్బుని వదిలేసుకున్నాను. అంతటితో ఆ కాంట్రాక్టు రద్దయ్యింది.

అప్పటికే ఆ వూర్లో నా కోచింగ్ సెంటర్ కి కొంత పేరొచ్చింది. ఇంజనీరింగ్కీద, మెడిసిన్కీో ఎంసెట్ విద్యార్ధులు, జూనియర్ ఇంటర్ నుండి ఎంసెట్కి సిద్దమౌతున్న విద్యార్ధులు నాదగ్గర ట్యూషన్కిద వచ్చేవారు. స్థానిక ప్రభుత్వ ఉపాధ్యాయులు, పోలీసు, ప్రభుత్వ డాక్టర్, ఇతర వ్యాపారుల పిల్లలు నాదగ్గర చదువుకునేవాళ్ళు. దాదాపు ప్రతీ విద్యార్ధి/ విద్యార్ధినికి ఇంజనీరింగ్ చదువుతున్న అన్న, అక్క ఉన్నారు. నేనూ, నాభర్తా ఇద్దరం పిల్లలకు శిక్షణనివ్వటం కోసం కష్టపడేవాళ్ళం. పాఠాలు చెప్పడం, వారాంతంలో ఛాప్టర్ల ప్రకారం ఒ.ఎం.ఆర్. షీట్పై్ పరీక్షలు నిర్వహించడం, అవి ఎప్పటికప్పుడు దిద్ది పిల్లల్ని కౌన్సిల్ చేయటం, వాళ్ళ బలాలు, బలహీనతలు గురించి వివరించటం చేసేవాళ్ళం. ఫిజిక్స్ లో చలపతి రావుగారి పుస్తకం, గణితంలో దీప్తి పబ్లికేషన్స్ వారి పుస్తకం, కెమిస్ట్రీకి విఙ్ఞాన్ పబ్లికేషన్స్ వాడేవాళ్ళం. నాకు పీరియాడిక్ టేబుల్ మీదా బాగా సాధికారత ఉంది. మోడర్న్ ఫిజిక్స్ కూ, ఎలక్ట్రో కెమీస్ట్రీ దగ్గరగా ఉండటంతోనూ, పరమాణు శాస్త్రం మీద నాకు సహజంగానే ఆసక్తి ఎక్కువకావటంతోనూ రసాయన శాస్త్రం డీల్ చెయ్యటం నాకు సులభంగానే ఉండేది. ఆర్గానిక్ కెమిస్ట్రీ వేరే లెక్చరర్ చేత చెప్పించాము.

గణితం చెప్పేవారికి ఫిజిక్స్ రాకపోయినా ఫర్వాలేదు గానీ, ఫిజిక్స్ చెప్పేవానికి గణితం రాకపోతే కుదరదు, అదీగాక ఐఐటి ఫిజిక్స్ కోసం కూడా నేను గణితంలో చాలా కృషి చేశాను. అదీగాక నంబూరు కమిటీ కాలేజీలో పనిచేసేటప్పుడు అక్కడివారికి గణితంలో Theory of probability చెప్పేటందుకు లెక్చరర్స్ దొరకక పోవటంతో, నేనే అక్కడి ఇంటర్ పిల్లలకు బోధించాను. శ్రీశైలంలోనూ డిగ్రీ పిల్లలకి మాధ్స్ చెప్పాను. అందుచేత పిల్లలకి దీప్తి పబ్లికేషన్స్లోి ఆంజనేయులు గారు compile చేసిన దాదాపు 12,000 లెక్కల్లో దాదాపు 10,000 దాకా సంవత్సర కాలంలో చేయించేశాను. చలపతి రావుగారి పుస్తకం నుండి ఫిజిక్స్ లో దాదాపు 7000 ప్రశ్నలు, విఙ్ఞాన్ నుండి రసాయన శాస్త్రం చేయించాను. ఇవిగాక పిల్లలు రకరకాల మెటీరియల్స్ తెచ్చేవాళ్ళు. రివిజన్లోా భాగంగా వాటన్నింటినీ ప్రాక్టీస్ చేశారు. ‘అన్ని సబ్జెక్ట్లూన ఒక లెక్చరర్ డీల్ చెయ్యటం’ అన్నది ఒక రిస్క్. అందుచేత నా విద్యార్ధులు, వారి తల్లితండ్రులూ తమకు తెలిసిన, తమ బంధువుల్లోని ఇతర ప్రాంతాల, కాలేజీల విద్యార్ధులతో పోల్చుకొని, నాదగ్గర పొందుతున్న శిక్షణని ఎప్పటికప్పుడు, బేరిజు వేసుకుంటూ ఉండేవాళ్ళు. ఏమాత్రం సందేహం అన్పించినా వెంటనే మమ్మల్ని అడిగేవారు.

సూర్యాపేటలో సిటికేబుల్ అధినేత, స్థానిక ప్రముఖుడు ఒకాయన ఉండేవాడు. వారి అబ్బాయి విజయవాడలోని కార్పోరేట్ కాలేజీలో చదివేవాడు. ఆ పిల్లవాడు ఎలక్ట్రీసిటి, వేవ్ మోషన్లోవ poor గా ఉన్నాడని, పిల్లవాడి తండ్రి దసరా, సంక్రాంతి సెలవుల్లో ఆ బ్రాంచీలు చెప్పమని అడిగాడు. వాళ్ళతో నాకున్న terms రీత్యా ఒప్పుకున్నాను. ఆ సందర్భంలో కూడా అక్కడి కార్పోరేట్ కాలేజీల అప్పటి మెటీరియల్నీడ, పిల్లలకి ఇచ్చిన శిక్షణనీ, పూర్తయిన సిలబస్నీ , మాదగ్గర విద్యార్ధులతో పోల్చుకుని విశ్లేషించుకొని, శిక్షణ నిచ్చేపద్దతిలో మరింత జాగ్రత్త తీసుకునేవాళ్ళం.

విద్యార్ధుల్ని కౌన్సిల్ చేస్తూ నేను “EAMCET, IIT మాత్రమే కాదు, ఏపోటీ పరీక్షలకైనా సిద్దమయ్యే విద్యార్ధికి చదువులో పరిశ్రమించడం, ధారణశక్తి, ఙ్ఞాపకశక్తి వంటి శక్తిసామర్ధ్యాలతో బాటు మానసిక స్థైర్యం, తన గురించి తనకి తెలిసిఉండడం, తన Abilities ని సమర్ధంగా ఉపయోగించుకోగలగడం ఎంతో అవసరం. అప్పుడే ఉత్తమ ఫలితాన్ని సాధించగలగుతారు.

‘ఆకలితో ఉన్నవ్యక్తికి నువ్వు ఒకచేప నిచ్చినట్లయితే ఈ రోజుకి అతని ఆకలి తీరుతుంది. అదే చేపలు పట్టటం నేర్పినట్లయితే జన్మంతా అతని ఆకలి తీరుతుంది’ అన్నది సామెత. అందుకే ఫిజిక్స్ లో సమస్యలు [Problems] సాధించేటప్పుడు, విద్యార్ధికి లెక్క నేర్పడంతో సరిపోదు. లెక్కలు చేయగల ఆలోచనాసరళి, అంటే నేర్చుకున్న theory ని problem కి అప్లై చేయగల ఆలోచనా సరళి నేర్పడమే ఎంసెట్ కోచింగ్ అంటే. ఎందుకంటే విద్యార్ధి నేర్చుకున్న లెక్కరాదు. అదే మోడల్ వచ్చినా, data మారవచ్చు. లేదా కొద్ది మార్పులతో అదే మోడల్ రావచ్చు. అసలు థీయరీ మరో మోడల్లోe లెక్కరూపంలో question paper లో ప్రత్యక్షం కావచ్చు.

నిజానికి ఎంసెట్, ఐ.ఐ.టి. అంటేనే అది. నేర్చుకున్న శాస్త్రవిఙ్ఞానాన్ని ఎంతవరకు లైఫ్కిల అప్లై చేయగలమో పరీక్షించడమే ఎంసెట్ పరీక్షా విధానం. లేనట్లయితే ABCD multiple choice లల్లో ఏముందనీ? By luck Rank రాగల అవకాశం ఉందా? ఎంతమాత్రం లేదు. ర్యాంక్ రావాలంటే దాని వెనుక సబ్జెక్ట్ మీద కమాండ్, తమ మనస్సు మీద తమకి కమాండ్ ఉండాలి.

ఉదాహరణకి Physics Problem solve చేయాలి అంటే ఫిజిక్స్‍ థీయరీని Problem కి అప్లై చేసుకోవాలి. భాషలో ఉన్న థీయరీని mathematical equation గా మార్చుకోవాలి. ఏసూత్రం అప్లై అవుతుందో తేల్చుకోవాలి. అప్పుడు గాని లెక్కసాధించడం సాధ్యంకాదు. అంటే థీయరీని అప్లై చేసినట్లేగదా! Problems కి అప్లై చేయగలిగిన వ్యక్తి, రేపు లైఫ్కిన, ప్రాజెక్ట్ కి, సమాజానికి అప్లై చేయగల నిపుణుడు కాగలడనే కదా?

ఎంసెట్, ఐఐటి వ్రాసే విద్యార్ధికి సబ్జెక్ట్ పై కమాండ్ మాత్రమే కాక తన మీద తనకు అవగాహనా ఉండాలి. తెలివి, పరిశ్రమ, ఙ్ఞాపకశక్తి మాత్రమే కాక మనోబలం కూడా కావాలి. కాబట్టే ఇంటర్ లోనూ, 10th లోనూ ఎంతో తెలివైన వాడనిపించుకునే విద్యార్ధి పోటీపరీక్షకి హాజరైనపుడు కంగారులో పేపర్ పాడుచేసుకున్న సంఘటనలు మనకి కన్పిస్తుంటాయి. మామూలు చదువుల్లో సగటు విద్యార్ధి అన్పించుకున్న వాడు, అతడికి వస్తుంది అనుకున్న ర్యాంక్ కంటే కూడా ఉత్తమర్యాంకు సాధించిన సందర్భాలు కన్పిస్తుంటాయి.

కొన్ని ఉదాహరణలు చూడండి:

1]. Two bodies of masses m and 3m are drooped simultaneously from the same height. If g=10cm/s2 the ratio of their velocities at instant of touching the ground is
a] 1:3 b] 3:1 c] 1:9 d] 1:1 Ans.[d]

ఈలెక్కలో ద్రవ్యరాశి అవసరం ఎంతమాత్రం లేదు. కాని ఇచ్చారుగదా. దాన్ని relate చేసిన ఫార్ములా ఏదో ఉండి ఉండాలి అనుకొని విద్యార్ధి తప్పు ఆన్సర్ చేసిన సందర్భాలున్నాయి.

ఇది తన పరిశ్రమ[Hard work] మీద తనకిలేని నమ్మకాన్ని చూపిస్తుంది. అంటే ఆత్మవిశ్వాసలోపం. అదే ఆత్మవిశ్వాసమే ఉంటే, ఇది misleading question అని గ్రహించి ఆన్సర్ చేస్తాడు.

2]. Three Resistance of magnitudes 2,3 and 5 ohm are connected in series to a batter of 10 volts and of negligible resistance. The potential drop across the 3 ohm resistance is
a]3A b]3V c]5V d]10V Ans. [b]

ఇది లెక్క చేయగానే యూనిట్ చూసుకోకుండా తప్పు ఆన్సరు పెట్టడం జరుగుతుంది. యూనిట్స్ మార్పుతో ఒకే అంకె కన్పించగానే ఆన్సరు చేయడం.[3V జవాబు అయితే 3A అని గుర్తించటం] ఇది alertness లేకపోవడాన్ని సూచిస్తుంది.

3]. A body covers 200cm in the first 2 sec and 220 cm in the next 4 sec. under constant acceleration. Then the Velocity after body after 7 sec is
a]-15cm/s b]115 cm/s c]10cm/s d]20cm/s Ans. [c]

ఈ లెక్క ప్రారంభించేటప్పుడు 7th seconds లో ఎంతో కనుక్కోవాలని తెలుసు. కానీ తొలివేగం కనుక్కోగానే ఆన్సర్ అదే అనుకొని చేసే అవకాశం ఉంది. ఇది మధ్యలో లక్ష్యాన్ని మర్చిపోవడాన్ని సూచిస్తుంది.

4]. ఒకోసారి లెక్క అంతా చేస్తే 2ms-1 జవాబు వస్తుంది. అది ఏ ‘c’ లోనో ఉంటుంది. అంటే ఒ.ఎం.ఆర్.లో మూడోగడిని నింపాలి. కానీ విద్యార్ధి గభాలున ‘b’ ని అంటే రెండోగడిని డార్క్ చేసేఅవకాశం ఉంది. ఇక్కడ ఏకాగ్రత ఎంతో అవసరం.

5]. ఒకోసారి nth ప్రశ్నకు జవాబు తెలియదు. తర్వాత చేద్దాం అనుకొని తర్వాతి ప్రశ్నను (n+1)th చేస్తారు. జవాబులు ముందటి ప్రశ్నకు అంటే nth ప్రశ్నకు పెట్టేస్తారు. దెబ్బతో మొత్తం ఒ.ఎం.ఆర్. తప్పయి కూర్చుంటుంది.

అంతేకాక ఒక్కసారి option ని బట్టి workout చేసుకొని సమయాన్ని ఆదా చేసుకోగల సమయస్పూర్తి అవసరమౌతుంది. 1 అనుకుంటునే 2 మార్కు చేసి వచ్చే perception of brain ఉంటుంది. ఇదిగాక exam tense ఎంతో ప్రభావితం చేస్తుంది.

‘విరామ సమయంలో ఎంతో ఎక్కువ చెమట కారిస్తే యుద్దసమయంలో అంత తక్కువ రక్తం కార్చవచ్చు’ అన్నది సైనికుల సామెత. అలాగే, ముందుగా ఎంత పరిశ్రమిస్తే competitive exams లో అంత మంచి ర్యాంకు సాధించవచ్చు” అనేదాన్ని.

ఈ విధంగా పిల్లల్ని పరీక్షకి సిద్ధం చేశాము. 100 టెస్టులు పెడతామని ముందుగా వాగ్ధానం చేసాము. దాదాపు 90 వరకూ పరీక్షలు నిర్వహించాము. అదీ ఒ.ఎం.ఆర్.ని ప్రింటు చేయించి ప్రాక్టీసు చేయించాము.

సూర్యాపేటలో డాక్టర్ ఆంజనేయులు అనే ఒకాయన ఉండేవారు. ఆయన ENT Specialist గా, ప్రభుత్వ సర్వీసులో ఉన్నారు. ఆయన పెద్దకుమార్తె సూర్యాపేటలో కెమికల్ ఇంజనీరింగ్ చదువుతుంది. రెండో అమ్మాయి రమాదేవి గురించి ఆయన మాదగ్గరకి వచ్చాడు. అప్పటికి 1999 ఎంసెట్లోవ బ్రిలియంట్ కాలేజీలోని నావిద్యార్ధులకి 126 ర్యాంకుతో పాటు, 2200+, 3400+ గట్రాలతో 40 మందిలో 22 మందికి మంచిర్యాంకులు వచ్చి నాలుగైదు రోజులయ్యింది. ఆయన కూతుర్ని డాక్టర్నిల చెయ్యలన్న లక్ష్యంతో ఆపిల్ల చిన్నప్పటి నుండి ప్రణాళిక సిద్ధం చేసుకున్నాడట. ఆ అమ్మాయి మీద భాష తాలూకూ వత్తిడి వద్దనుకొని 10th కు ముందే తెలుగు మీడియంలో చదివించుకొస్తున్నాడు. బొటనీ, జువాలజీనీ కుమార్తెకు తానే బోధిస్తున్నాడు. మాదగ్గరికి వచ్చి “మేడం! మా అమ్మాయిని హైదరాబాద్లోీ చదివిస్తున్నాను. ఫిజిక్స్ మీరు చెబుతానంటే టీసీ తెచ్చుకుని, ఇక్కడ ఏదో కాలేజీలో చేరుస్తాను” అని అడిగాడు. మేం సరేనన్నాం. ఆ అమ్మాయి ఎంసెట్లోట మెడిసిన్ ర్యాంకు పొందటమే లక్ష్యంగా కష్టపడి చదివేది. ఆ వయస్సు పిల్లలకుండే వ్యాపకాలు – మ్యాచింగ్ డ్రెస్సులు, సినిమాలు, టీవీ ప్రోగ్రాంలూ ఏవి పట్టేవికావు. సమయానికి బ్యాగ్ కనబడకపోతే ఓ ప్లాస్టిక్ కవర్లోి పుస్తకాలు పడేసుకొని, సైకిలు క్యారియర్ మీద పెట్టుకొని వచ్చేసేది. నిద్రలో లేపి అడిగినా ఫిజిక్స్ లో ఏప్రశ్న/ ప్రాబ్లెం అయినా చేయగలిగేటట్లు ఉండేది. ఆ అమ్మాయి ఙ్ఞాపకశక్తి కూడా అమోఘంగా ఉండేది. చాలావేగంగా, కరెక్ట్ గా ప్రశ్నాపత్రాలు సాధించేది. ఒక్క ఫిజిక్స్, కెమిస్ట్రీలే కాదు, బోటనీ, జువాలజీల్లో కూడా ఆపిల్ల పరిశ్రమ తగినంతగా ఉండేది. అలాగే ఇంజనీరింగ్ ఎంట్రన్స్ కి సిద్ధమౌతున్న పిల్లల్లో ఇంకొందరు అబ్బాయిలు బాగా చేసేవారు.

నా దగ్గరున్న – పిల్లల్లో ఆరేడు మందికి ర్యాంకులు రావచ్చు, కనీసం ఒక మెడిసిన్, రెండు/ మూడు ఇంజనీరింగ్ ర్యాంకులు తప్పకుండా వస్తాయి’ అన్న నమ్మకంతో, ఆకాంక్షతో శ్రమించాము. దాదాపు 1000 గంటలపాటు పిల్లలూ, మేము శ్రమించాము. 90 దాకా chapter wise, comprehensive test లు పెట్టాము. సదరు కాలేజీ యాజమాన్యాలు “కాలేజీలో ఇందరు లెక్చరర్స్ ఉన్నారు. ఇంతపెద్ద క్యాంపస్ ఉంది. మాదగ్గర ఫీజు కట్టమంటే వందవంకలు చెబుతారు. వాయిదాపద్దతిలో కడతారు. అదే ట్యూషన్లలో వేలకు వేలుకడతారు?” అంటూ పిల్లల మీద ఎగిరిపడేవాళ్ళు. నావిద్యార్ధులు ఇలాంటి సమాచారం చెప్పినప్పుడు నవ్వేసి ఊరుకునేదాన్ని. ఆ విద్యా సంవత్సరం ప్రారంభంలో త్రివేణి కాలేజీలో సీటుకు డిమాండ్ ఉన్న స్థితినుండి, విద్యార్ధులు ఎంసెట్ క్లాసులు జరగటం లేదన్న ఫిర్యాదుల దగ్గరికి, తల్లితండ్రులు నిలదీసే దగ్గరకి పరిస్థితి మారిపోయింది.

ఈటివీలో అప్పట్లో ‘ప్రతిభ’ పేరుతో ఇంటర్ పాఠాలు చెప్పే కార్యక్రమం వచ్చేది. [ఇప్పుడు వస్తుందో లేదో నాకు తెలియదు] అందులో చెప్పే లెక్చరర్స్ ని పిలిపించి త్రివేణి కాలేజీ పిల్లలకి క్లాసులు చెప్పించారు. రెండువారాల కంటే నడవలేదు. ఖమ్మం నుండి, నల్గొండనుండి లెక్చరర్స్ ని తెచ్చారు. ఏవీ రెండుమూడు వారాల కంటే నడవలేదు. పిల్లలు గొడవ మానలేదు.

ఈ నేపధ్యంలో విద్యాసంవత్సరం ముగిసింది. Short termకి త్రివేణి కాలేజీ నుండి పిల్లలు నెల్లూరు నారాయణ, నలంద మరికొన్ని కార్పోరేట్ కాలేజీలకి వెళ్ళారు. అక్కడి tight schedule నీ, hard working నీ తట్టుకోలేక, ఇంగ్లీషు ఉచ్ఛారణ, సబ్జెక్ట్, విషయంలో ఆత్మన్యూనతకి గురై వెంటనే తిరిగి వచ్చేసారు. ఒకరిద్దరు తప్ప దాదాపు అందరూ వారం పదిరోజుల్లోనే తిరిగి వచ్చేసారు. నా దగ్గర చదువుతున్న విద్యార్ధులు కుతూహలం కొద్దీ ఈ వివరాలన్నీ సేకరించేవారు. మేము కుతూహలం కొద్దీ, వృత్తిలో పోటీ కొద్దీ, అన్నీ వినే వాళ్ళం. తర్వాత విశ్లేషించుకునేవాళ్ళం. ఈనేపధ్యంలో 2000, మేలో ఎంట్రన్స్ పరీక్ష ముగిసింది.

మరిన్ని విషయాలతో తదుపరి టపా.

అందాకా అమ్మ కడుపు చల్లగా అందరికీ మంచి జరగాలి.

సర్వేజనా సుఖినో భవంతు!