అమ్మ ఒడి

భారత రాజకీయ రంగమ్మీద కుట్రని మరింతగా అర్ధం చేసుకొనేందుకు మరొక ఆసక్తికరమైన అంశాన్నీ పరిశీలించండి.

మనదేశానికి స్వతంత్రం రాకముందు దేశంలో చాలామంది రాజులు, రాణులూ, పాలెగాళ్ళు ఉండేవాళ్ళు. స్వాతంత్రం వచ్చాక దాదాపు 550 పైన చిన్నచిన్న సంస్థానాలు ఇండియాలో విలీనమయ్యాయని మనం చదువుకున్నాం.

మన పాఠశాల చరిత్ర పాఠాల్లో 1857 సైనిక తిరుగుబాటు గురించి చదివాం. ఆవు, పంది కొవ్వుల పైపూతలతో తయారైన తూటాల గురించిన పుకార్లు ఆ తిరుగుబాటుకు కారణం. మరోప్రక్క నానా సాహెబ్, తాంతియా తోపే, ఝాన్సీ రాణి లక్ష్మీబాయి ఈస్ట్ ఇండియా కంపెనీకి వ్యతిరేకంగా పోరాడారు. దాన్ని మన తొలి స్వాతంత్ర సమరంగా పరిగణిస్తారు. ఇది మనం చరిత్రపాఠంలో చదువుకున్నాం. దాని కంటే ముందుగా ఛత్రపతి శివాజీ పోరాటాన్ని తొలి పోరాటంగా గుర్తించాలని కొందరు వాదిస్తారు, అది నిజమే కదా!

వాస్తవానికి ఝాన్సీ లక్ష్మీ బాయి అసలు పేరు మనూ బాయి. ఝాన్సీ పీష్వాతో వివాహమయ్యాక ఆమె పేరు లక్ష్మీబాయిగా మార్చబడింది. ఆమెకి ఒక పుత్రుడు జన్మించి, కొద్ది కాలంలోనే మరణించాడు. ఆ దిగులుతో ఆమె భర్త స్వర్గస్తుడయ్యాడు. వారసులు లేనందున ఝాన్సీ రాణి లక్ష్మీబాయి ఒక పిల్లవాణ్ణి దత్తత తీసుకొంది. ఈస్ట్ ఇండియా కంపెనీ “దేశంలో ఒకవేళ ఏ రాజైనా పిల్లలు లేకుండా మరణిస్తే, అలాంటి వారి రాజ్యాలని ఈస్ట్ ఇండియా కంపెనీ తన రాజ్యాంలో కలిపేసుకుని, సదరు రాణికి జీవన భృతి ఇస్తుంది” అని ఓ చట్టం చేసిపారేసింది.

ఏం చట్టం ఇది? అసలు వాళ్ళకేం హక్కూ, అధికారం ఉన్నాయనీ, తుపాకీ తూటాలు తప్పితే? చిన్నరాజ్యాలని గుంజుకోవటానికి అదో వంక మాత్రమే. ఒక వేళ ఇలాంటి కారణమేదీ దొరక్కపోతే “ఈ రాజ్యంలో నీరు పారుతున్నది, గాలి వీస్తున్నది. అందుచేత ఈస్ట్ ఇండియా కంపెనీ ఈ రాజ్యాన్నీ తమ రాజ్యంలో కలిపేసుకుంటుంది” అని చట్టం చేసే వాళ్ళు. ఇక ఈ కారణాలు కూడా కుదరకపోతే ఏవో గిల్లికజ్జా పెట్టుకొని, ఆయా సంస్థానాల మీదకి దాడి చేసేవాళ్ళు. వాళ్ళకి కారణాలతో నిమిత్తం లేదు, రాజ్య విస్తరణ, ఇక్కడి సంస్థానాల నుండి, భారతదేశం నుండి సంపద కొల్లగొట్టుకు పోవడమే వారి తుది లక్ష్యం. [ఈ నాటికీ లండన్ లో వేలానికి వచ్చే వస్తువుల్లో ఎన్నో వస్తువులు భారతదేశంలోని ఒక నాటి సంస్థానాధీశులవో, ధనికులవో కావటం ఇక్కడ గమనార్హం. ఇందులో నిజాం నగలది ఓ ప్రత్యేకత అధ్యాయం. దీని గురించి తర్వాత తీరిగ్గా ముచ్చటించుకుందాం.]

ఇలాంటి కుతంత్రాలతో రాజ్యాన్ని కబళించే ప్రయత్నం చేసిన ఈస్ట్ ఇండియా కంపెనీ మీద తాంతియా తోపే, నానా సాహెబ్, ఝాన్సీ లక్ష్మీబాయి వంటి యోధులు యుద్ధాన్ని ప్రకటించారు. ఆ యుద్ధంలో ఒకసారి అలిసిపోయి ఉన్న ఝాన్సీ లక్ష్మీబాయి గ్యాలియర్ రాజైన సింధియా కోటకి తాత్కాలిక Shelter కోసం వెళ్ళింది. తోటి పొరుగురాజు కాబట్టి సానుభూతి చూపుతాడని, తమ యుద్ధానికి మద్ధతు తెలుపుతాడనీ ఆమె అనుకొంది. సింధియా ఆమెకు రక్షణ నిస్తానని మాట ఇచ్చాడు. నమ్మిన ఝాన్సీ లక్ష్మీబాయి అలసటతో నిద్రలోకి ఒరిగింది. అయితే నమ్మక ద్రోహియైన సింధియా ఈస్ట్ ఇండియా కంపెనీకి ఝాన్సీ రాణి ఉనికిపట్టు గురించి సమాచారం ఇచ్చాడు. అదీ కుట్రలో సింధియాల తొలిదశ పాత్ర! వారికి ఈస్ట్ ఇండియా కంపెనీతో యుద్ధం చేయటం ఇష్టం లేకపోతే, లేదా వారికి ’కంపెనీ’ అంటే భయం అయితే, అదేమాట ఝాన్సీ రాణికి చెప్పడం కదా చేయాలి? దానికి బదులుగా స్నేహం నటించి, ఆమెకి సహాయ పడుతున్నట్లు నమ్మించి ద్రోహం చేశాడు. అదే చివరి యుద్ధం ఝాన్సీ లక్ష్మీబాయి జీవితంలో. సింధియా మోసాన్ని గ్రహించిన ఝాన్సీ రాణి తన కొద్ధిమంది అనుచరులతో అక్కడ నుండి బయటపడింది. అయితే ఎక్కువదూరం వెళ్ళకుండానే ఈస్ట్ ఇండియా కంపెనీతో తలపడవలసి వచ్చింది. చివరి రక్తపు బొట్టుని భారతమాతకు తిలకపు బొట్టుగా అర్పిస్తూ ఝాన్సీ రాణి నేల కొరిగింది.

ఇక్కడ భయంకరమైన సత్యం ఏమిటంటే – అంతటి దేశ ద్రోహులైన, కుట్రదారి మనస్తత్త్వం కలిగిన, కుట్రకు మద్దతుదారులైన సింధియాలు నేటికీ భారత రాజకీయాలలో రాణించగలుగుతుండటం! మాధవరావు సింధియాకి పాపం తృటిలో ప్రధాని అయ్యే అవకాశం పోయిందని ఓ మాట. ప్రధాని పదవి రేసులో ఉండినాడన్నది నిజం. అతడి కుమారుడు జ్యోతిరాదిత్య సింధియాకి నేటి యు.పి.ఏ. కుర్చీవ్యక్తి నాగమ్మ అశీస్సులున్నాయి. కనుకే కేంద్రమంత్రిగా వెలిగిపోతున్నాడు. రాజమాత విజయరాజే సింధియా, రాజ సోదరి వసుందరా రాజే ల వెలుగులూ తక్కువేంకాదు. ఏ పార్టీ అయినా సింధియాల వెలుగుకి ఆటంకం లేదు. ఇది చెప్పడం లేదా అన్ని పార్టీల వెనుకా ఉన్నది ఒకే వ్యవస్థ అని?

లేనట్లయితే – ఎంతో మంది వీరులు, రాజవంశీయులు ఎవరైతే మాతృ దేశ స్వాతంత్రం కోసం ఈస్ట్ ఇండియా కంపెనీకి, బ్రిటిషు వారికి, యూరోపియన్ లకీ వ్యతిరేకంగా పోరాడారో, అలాంటి వీర పాండ్య కట్టబొమ్మనలు, తాండ్రపాపారాయుడులూ, ఉయ్యాల నరసింహా రెడ్డిలు – ఈ రోజు ఎక్కడా వారి వారసుల అడ్రసు ఉండదు. స్వాతంత్ర సమర యోధులైతే నేడు ఫించన్ల కోసం మంత్రుల కాళ్ళు పట్టుకుంటున్న సందర్భాలు కూడా చూస్తునే ఉన్నాము. ఎక్కడైతే స్వాతంత్ర సమరం జరిగిందో అక్కడ అంటే వారి కోటలు శిధిలమైపోయాయి. కొన్ని భూమిలో కలిసిపోయాయి. కొన్ని గతకాలపు గుర్తుగా శిధాలావస్థలో టూరిస్టు సెంటర్లయ్యాయి. వాటి సంరక్షణ అంతంత మాత్రమే. అంతెందుకు? మన ఆంధ్రదేశంలోనే, మనం మన చిన్న తరగతుల్లో పాఠాల్లో చదువుకున్నాం, బుర్ర కథల్లాంటి జానపద కళారూపాల్లో చూశాం ’బొబ్బిలి యుద్ధం’ గురించి. అది ఫ్రెంచి వారికి వ్యతిరేకంగా ఆంధ్రులు జరిపిన తొలి స్వాతంత్ర సమరాలలో ఒకటి.

ఎంతో పౌరుషవంతులైన, వీరులైన బొబ్బిలి వారు ఫ్రెంచి వ్యాపార గుంపుకి విధేయులు కాలేదు. ‘బుస్సీ’ నాయకత్వాన ఫ్రెంచ్ సేనలు చాలా సార్లు బొబ్బిలి కోటనీ వశపర్చుకోవాలని యత్నించాయి, కానీ గెలవలేక పోయాయి. అయితే విజయనగరం రాజు విజయ రామరాజు గజపతి, ఫ్రెంచి వారితోనూ, బుస్సీతోనూ నేస్తం కట్టాడు. వాళ్ళ వేషభాషలకూ, ఫ్రెంచి వైనుకీ మైమరచి, వారి ఆయుధాలకి లోబడి వారి కుట్రల్లో భాగం పంచుకున్నాడు. స్థానికుడైన కారణాన కోట ఆనుపానులు, ఇతర సమాచారం సేకరించి ఫ్రెంచి వారికి చెప్పాడు. దాని ప్రకారం బొబ్బలివీరులలో ప్రముఖడు తాండ్రపాపారాయుడు కోటలో లేని సమయాన, కోటలో అందరూ వివాహ వేడుకల్లో మునిగి ఉన్న సమయాన, యుద్ధ సన్నద్ధత ఏమాత్రం లేక అదమరచి ఉన్న సమయాన ఫ్రెంచి సేనలు ముందస్తు యుద్ధ సమాచారం లేకుండా దాడి చేశాయి. బొబ్బిలి కోట అందుకు సిద్ధంగా లేదు. ఇది ఫ్రెంచి సేనలకి కలిసి వచ్చింది. విజయం దక్కింది. ఇప్పుడు ఆ శిధిలాల గుర్తులు మాత్రమే మనం బొబ్బిలిలో చూడగలం. బొబ్బిలి వారి ఆడబడుచు ఉత్తరాంధ్ర జిల్లాల్లో పైడితల్లిదేవతగా ప్రజల మనస్సుల్లో స్ధిరంగా నిలిచిపోయింది.

విజయనగరం కోట అయితే చెక్కుచెదరని అందంతో నేటికీ నిలిచి ఉంది. కొన్ని భవనాలు సంగీత కళాకారులుగా, ఇతర కాలేజీలుగా రూపాంతరం చెందాయి. ఆ భవనాల్లాగే విజయ నగర మాజీ రాజులు పూసపాటి గజపతులు నేటికీ ఎం.ఎల్.ఏ.లూ, ఎం.పి. లుగానూ, మంత్రులు గానూ రాణిస్తున్నారు రాజకీయాల్లో. అశోక గజపతి రాజు పూసపాటి, ఆనంద గజపతిరాజు పూసపాటి, ఉమా[గజపతిరాజు] వగైరా వగైరాలన్నమాట. [ఉమా గజపతిరాజు 1992 తరువాత పూసపాటి రాజా వారితో వివాహం తెగతెంపులు చేసుకొని, పునర్వివాహం చేసుకొంది.]

ఈ విధంగా రాజకీయాల్లో కేవలం కుట్రదారులు, ఎవరైతే భారతదేశానికి వ్యతిరేకంగా పనిచేశారో, ఎవరైతే బ్రిటీషు, యూరోపియన్లకి సాయంచేసి దేశభక్తులకి ద్రోహం చేశారో వారే రాణించడం, మెల్లిగా స్వాతంత్ర సమర వీరులంతా మూలకి నెట్టివేయబడి వీరిదే మొత్తం అధికారం కావడం మనం కాదనలేని సత్యం. ఇది చెప్పడం లేదా అనుశృతంగా జరుగుతున్న సుదీర్ఘ కాలపు కుట్రని?

నకిలీ కణిక వంశీయులు, మీడియా ముసుగు వేసుకున్న కుట్రదారులూ, వారి మద్ధతుదారులూ ఎప్పుడూ సింధియాలూ, విజయ నగర గజపతి రాజులూలాంటి వారికే ఇమేజీ, ప్రచారం ఇవ్వడం మనం చూస్తునే ఉన్నాము. నేను ఒకటి రెండు ఉదాహరణలే ఇలాంటి రాజవంశాల గురించి చెబుతున్నాను. ఉత్తర దక్షిణ భారత దేశంలో ఇలాంటి మాజీ రాజవంశాల నుండి రాష్ట్ర మంత్రులూ, కేంద్ర మంత్రులూ అయిన వారు ఎందరో ఉన్నారు. నీరజా చౌదరి అన్నట్లు మొత్తం రాజకీయ అధికారం కేవలం 500 కుటుంబాలకే పరిమితమైనా మనం ఆశ్చర్యపోవలసింది లేదు.

వాస్తవానికి మన దేశానికి స్వాతంత్రం వచ్చినప్పుడు నిజాయితీగా దేశభక్తితో పోరాడిన స్వాతంత్ర సమర యోధుల్లో అత్యధికులు తమ పూర్వ వృత్తులకి మళ్ళారు. ఎందుకంటే వారు అధికారం కోరి పోరాడలేదు, మాతృదేశపు దాస్య విముక్తి కోసం మాత్రమే పోరాడారు గనుక.

ఓ సంఘటన గుర్తు చేస్తాను.

స్వాతంత్రసమరం ఉచ్ఛస్థితిలో సాగుతున్నప్పుడు ఓ విదేశీ పత్రిక విలేఖరి లోకమాన్య బాలగంగాధర తిలక్ ని అడిగాడట. “ఇండియాకి స్వాతంత్రం వస్తే మీరు ఏ పదవి నిర్వహిస్తారు?" అని. ఆయన బుంగమీసాలు మాటున చిరునవ్వు నవ్వుతూ “నేను సంతోషంగా నా విద్యార్ధులకి పాఠాలు చెప్పుకోవడానికి వెళతాను” అన్నాడట.

[అంతేకాదు నిస్వార్ధ దేశభక్తిపూరితులైన ఎందరో స్వాతంత్ర సమరయోధుల జీవితాలు, వారి వారసులు బ్రతుకులూ ఎలా ఈ కుట్రలో బలయ్యాయో మరింత వివరంగా తరువాత చర్చిస్తాను. వెంటనే వివరాలు కావాలంటే Coups On World లోని Coup On Politics….. లో చూడగలరు.]

అప్పటికే కొందరు స్వార్ధపరులూ, భౌతికవాదులూ బ్రిటీషు వారి నుండీ, పాశ్చాత్యుల నుండీ కుట్రా కుతంత్రాలు బాగా నేర్చేసుకున్నారు. స్వాతంత్రం వచ్చేవరకూ వీరంతా బ్రిటీషు వారికి సేవ చేశారు, వారితో స్నేహం చేశారు. ఉద్యోగాలో, వ్యాపారాలో చేసుకున్నారు. స్వాతంత్ర సమరంలో ఏ ఘట్టంలోనూ పాల్గొన లేదు. ఏనాడూ ఒక్క రోజు కూడా జైలుకు పోలేదు. తమ స్వసుఖాలు ఒక్కటైనా త్యాగం చేయలేదు. దండి సత్యాగ్రహం, క్విట్ ఇండియా, సహాయ నిరాకరణ, విదేశీ వస్తు బహిష్కరణ, వందేమాతర ఉద్యమం – వేటిల్లోనూ తొంగి కూడా చూడలేదు. కానీ ఇండియాకి స్వాతంత్రం వచ్చిన 1947,ఆగస్టు15 తెల్లవారేసరికి ఈ ప్రబుద్ధులంతా గాంధీ టోపీలు నెత్తిన పెట్టి, మువ్వన్నెల జండా భుజాన పెట్టుకొని రాజకీయాల్లో ప్రత్యక్షమయ్యారు. కాలగతిలో స్వాతంత్ర సమర యోధుల సర్టిఫికేట్లు పుట్టించడం వారికి పెద్ద సమస్య కాలేదు. ఎటూ నకిలీ కణికులూ, కుట్రదారులూ వారికి వెన్నుదన్నుగా ఉన్నారు కదా!

క్రమంగా ఈ స్వార్ధ ప్రబుద్ధులే రాజకీయాల్లో టాప్ లీడర్లయ్యారు. Camel in the Desert కధలోని ఒంటెల్లా నిజమైన, నిజాయితీ గల దేశ భక్తుల్ని రాజకీయ రంగం నుండి వెళ్ళగొట్టారు. చివరకి నాటి స్వాతంత్ర సమర యోధుల్ని బిచ్చగాళ్ళ స్థాయికి తరిమి తరిమి గొట్టారు. వీరిలో హైదరాబాద్ సంస్థానంకి వ్యతిరేకంగా పోరాడిన తెలంగాణా స్వాతంత్ర సమర యోధుల స్థితి మరింత దయనీయం. పించన్ల కోసం నేటి రాజకీయ నాయకుల [వీరిలో చాలామంది నాటి దొంగ దేశభక్తుల వారసులే] కాళ్ళుపట్టు కోవటం కూడా చూస్తున్నాం.[చూసినా మన గుండె పట్టుకుపోక పోవడం నిజంగా దారుణం.]

ఈ విషయాన్ని మరింతగా పరిశీలించడానికి, రాజకీయ రంగమ్మీద నకిలీ కణికుల కుట్రని మరింతగా విశదీకరించడానికి నేను మీకు ఎన్.టి.ఆర్. దృష్టాంతాన్ని సూచిస్తాను.

1947 లో భారతదేశానికి స్వాతంత్రం వచ్చేనాటికి ఎన్.టి.రామారావు పాతికేళ్ళ యువకుడు. కానీ అతడు భారత స్వాతంత్రసమరంలో పాల్గొన్నట్లు గానీ, జైలు కెళ్ళినట్లుగానీ, బ్రిటీషు వాళ్ళకి వ్యతిరేకంగా పోరాడినట్లు గానీ ఏ దాఖలాలూ లేవు. పూర్ణ యవ్వనంలో, వేడి నెత్తురు ఉరకలేస్తూన్న వయస్సులోనూ, అందునా స్వాతంత్ర సమరభేరి ఎల్లెడలా మ్రోగుతూ దీప్తి, స్ఫూర్తి రగిలిస్తోన్న వేళ చిన్నాపెద్దా, ఆడామగా పేదా ధనికా తేడా లేనంతగా అత్యధిక భారతీయులు దేశభక్తితో గర్జిస్తున్న వేళా అతడెంత మాత్రం స్పందించలేదు.

కానీ 1981 తర్వాత హఠాత్తుగా తన 58 పైబడిన వయస్సులో అతడు దేశభక్తి [పోనీ రాష్ట్రభక్తి] పూరితుడై, ప్రజా సేవచేయాలని నిశ్చయించాడు. అతడు గొప్ప నటుడు. ఆ నటనా చాతుర్యానికి, అతడి సుందర రూపంతో ఏ పాత్రనైనా మెప్పించగల కళకీ అందరిలాగ నేనూ ఎంతో ముగ్ధురాలినౌతుంటాను. అవి అతడి పాజిటివ్ లక్షణాలు. అంత మాత్రం చేత అతడిలో లోపాలని ఒప్పుకోలేం కదా! ఇక్కడ భర్తృహరి శ్లోకం ఒకటి గుర్తు తెచ్చుకోవాలి. భావం వ్రాస్తున్నాను. “పాము తల పైన నాగమణి మెరుస్తున్నదనో, పాముచర్మం తళతళలాడు తున్నందునో దాన్ని దగ్గరికి చేరనీయం. ఎందుకంటే అది విషపూరితమైనది కాబట్టి. అలాగే వ్యక్తులు ధనికులైనా, సుందరాకారులైనా, పాండిత్యమూ, లేదా కళా నైపుణ్యమూ ఉన్నా కూడా, సౌశీల్యం లేనట్లయితే పాముని దరిచేరనీయనట్లే వారినీ దరిచేరనీయకూడదు” అని! మీడియా, ఇతర సహనటుల ప్రశంసల ప్రకారం అతడికి, అతడి వృత్తిలో క్రమశిక్షణ ఉండనివ్వండి, నిబద్ధత ఉండనివ్వండి. అది అతడి కెరీర్. ఆ నటజీవితంలో అతడు డబ్బూ, పేరు సంపాదించుకున్నాడు. అందువలన ప్రజలకి ఒరిగిందేమీ లేదు. కళారంగం, అందులో అతని కృషి ప్రజలకి వినోదాన్ని ఇచ్చేది మాత్రమే.

అతడు గొప్పనటుడైనంత మాత్రనా, అందమైన వాడయినంత మాత్రనా, [లేదా ఇప్పటి వరకూ మీడియా అతణ్ణి దేవుణ్ణి చేసినంత మాత్రనా అంటే దేవుడి పాత్రలనూ అతడికి అపాదించటం] అతడు గొప్ప దేశభక్తుడనలేం. అలా అనేటట్లయితే – ఓ డబ్బున్న ఎం.పి. కొడుకో, ఎం.ఎల్.ఏ. కొడుకో, తాను అందంగా [జనాకర్షణగా] ఉన్నాను గనుక, డబ్బున్నది గనుకా లేదా తను చక్కగా పాడగలడో, డాన్స్ చేయగలడో గనకా తానేం చేసినా కరెక్టే అంటే ఒప్పుకుంటామా?

నకిలీ కణికుడుకి భారత ఇతిహాసాల మీద చేసిన కుట్రలో సదరు ఎన్.టి.రామారావు ఎంతగానో తోడ్పడ్డాడు గనుకే ప్రతి ఫలంగా సినిమాల్లో అతడు రిటైరయ్యే నాటికి రాజకీయ రంగపు కెరీర్ అందించబడింది. [ఇతిహాసాలలో, ఎన్నో ప్రక్షిప్తాలని ఎలా చొప్పించారో, ఎలా నష్టపరిచారో విపులమైన చర్చ Coups on World లోని Coup On Epics లో దృష్టాంతాలతో సహా చర్చించాను. కొంత భాగం గత టపాలలో అనువదించాను. మిగిలినది తదుపరి టపాలలో అనువదిస్తాను.]

1970 లల్లో ఆనాటి మేటి నటి సావిత్రి ఇమేజిని, ఛరిస్మాని ఇందిరా గాంధీకి కళ్ళెం వేయడానికి ఉపయోగించుకోవాలని ప్రయత్నించగా ఆవిడ ఒప్పుకోలేదట. ఆ రీత్యానే ఆవిడ వ్యక్తిగత వృత్తిగత జీవితంలో వత్తిడి, వ్యసనాలూ, సృష్టించబడ్డాయట. దాంతో పోటీని తట్టుకోలేక పోవడం, జమీనీ గణేశన్ ని వివాహం చేసుకోవటం లాంటి తప్పటడుగులు వేసి ఓటమి పాలయ్యిందనీ, అయితే ’రాజకీయరంగంలో పావుగా తమకి ఉపయోగపడలేదన్న కసి ’సావిత్రిని మరణశయ్య మీద సంవత్సరంపాటు కోమాలో ఉంచి దయనీయమైన చావుకి గురిచేసిందనీ మా చిన్నప్పుడు గుంటూరులో చెప్పుకోగా విన్నాను. మా వీధికి వెనుక వీధిలో ఆ నాటి నటి ఛాయాదేవి ఇల్లు ఉండేది. ఏడాదికోసారి ఆవిడ చెన్నపట్నం నుండి వచ్చేది. ఆవిడ వచ్చినప్పుడు మా వీధిలోని ఆడవాళ్ళంతా వెళ్ళి ఆవిడని చూసి పలకరించి వచ్చేవాళ్ళు. అలా చూసి వచ్చిన వాళ్ళు మా వీధి ఆరుగుల మీద కబుర్లాడుతుండగా ఇలాంటివి విన్నప్పుడు గాలి కబుర్లనుకొని నమ్మలేదు. అయితే సావిత్రి మరణించాక, 1975 తర్వాత సినిమా రంగం మీద నకిలీ కణికుడి పట్టుపెరిగి పోవడం, ఆ తర్వాత సినిమాల్లో నాణ్యత మరింత తరిగిపోయి అశ్లీలతా శాతం పెరిగిపోవటం, గాడ్ ఫాదర్ షిప్ లు నటీనటుల్ని, సినిమా కథల్ని శాసించటం – ఇవన్నీ పరిశీలించాక ఆ గాలి కబుర్లలో నిజం ఉండే అవకాశం కన్పించింది. అయితే ఏ ’కబురు’ ల్లోనైనా ’గాలి’ ఎంతో, నిజం ఎంతో తెలియచెప్పాల్సిన ’మీడియా’నే అసలు కుట్రదారు అయినప్పుడు దేన్ని మాత్రం నమ్మగలం? కనుక ఇక్కడికీ విషయాన్ని ఆపి మళ్ళీ ఎన్.టి.రామారావు దగ్గరి కొద్దాం.

మరిన్ని విషయాలతో తదుపరి టపా.

అందాకా అమ్మ కడుపు చల్లగా అందరికీ మంచి జరగాలి.

సర్వేజనా సుఖినో భవంతు! .